28 november 2011
Het is weer raak
In de ochtend was het bloedmooi weer, eerst gezwommen, het ontbijt genuttigd en daarna naar de stad voor afspraken maken voor diverse trips
Trip 1 gaat (3 dagen) naar Anaula Resort, ongeveer 170 km van Paramaribo (4 1/2 uur met de auto en 1 uur met een boot(je). Dit is een zgn natuur- en cultuurbelevenis.
Tochtje naar o.a. kaaimannen. Zie www.anaulanatureresort.com
Wij kregen nu al de mededeling altijd je schoenen en andere spullen nakijken, want er kan wel eens iets in gaan zitten.
De aanbeveling voor dit resort hebben we gekregen van een buur die eerder is vertrokken
(Je hoort wel hoe het is afgelopen Mike, het gaat starten op 12 december)
De 2e trip gaan (alweer met een boot) en die heet Dolfijnen spotten en Zonsondergang op het water beschouwen, en die 18 december
Zie www.waterproofsuriname.com
We hebben ook contact gelegd met een vriend van een kennis van ons (die ook hier een huis heeft - Bedankt Harry), en die zal nog wat andere tripjes regelen
Woensdag en Vrijdag heeft Melita een bezoek aan de Jaarbeurs geregeld (staan allerlei Surinaamse bedrijven hun waren aan te bevelen, dus vermoedelijk eten en drinken genoeg) en we gaan naar een museum waar alle Surinaamse culturen vertegenwoordigt zullen zijn
De moeder van Melita (zus Jo) gaat ook mee
Na dit allemaal te hebben geregeld gingen wij even op het balkon zitten, en toen begon het weer. De kleine regentijd sloeg weer toe. Als dit de kleine regentijd is wil ik hier echt niet met de grote regentijd zijn
Wolkbreuk, dus we blijven maar buiten op het balkon, want de temparatuur is 31 graden
29 november 2011
Sportieve dag
Vandaag iets gedaan waarover elke Surinamer ons voor gek verklaarde. We hebben een wandeltocht ondernomen van totaal 3 uur.
In eerste instantie zijn we gelopen naar het Hoofdkantoor van de SLM. Daar moest ik zijn om mijn aanspraak op schadevergoeding te deponeren. Na een gesprekje met een mevrouw zijn we als goede vrienden uiteengegaan, maar ik vraag mij af (dat gevoel had ik) of mijn claim serieus wordt genomen. We wachten maar af.
Heen en weer een kleine anderhalf uur.
Daarna dwars door de stad heen gecrossed. Deels voor de fun, maar ook om beschermende kleding voor onze trip van 12 december te kopen. Je moet nl. je armen en benen geheel bedekt hebben. Dus iets kopen met lange mouw was noodzakelijk. Om daarvoor te slagen moest je echt winkel in winkel uit. Ik denk dat de verkopers dachten dat wij naar de Noordpool moesten
We moesten ook nog poncho's meenemen. Eén hadden we reeds gekregen van Mike en de ander heeft Melita nog ergens liggen want een paraplu mogen wij niet meenemen, past niet in de boot en Ria haar kapsel moet toch als het kan droogblijven
Tussen de buien door was het erg lekker weer. Slecht 30 graden, dus niet zo heet
Thuis gekomen ontdekte we een onuitgenodigde gast. Hij was wel klein (20 cm) maar liever hadden wij hem toch niet om ons heen. Dus de arme vlinder weggejaagd
Zo dat was het weer voor vandaag
30 november 2011
Jaarbeurs bezoek
Vandaag een bezoek gebracht aan de Jaarbeurs. Dit evenement, waar de meeste grote bedrijven in Suriname aan deel nemen, is voor de Surinamer een must om te verschijnen.
Hier worden alle produkten geshowd en gedemonstreerd, en kan je proeven van allerhande artikelen. Uiteraard is een groot deel weer ingeruimd voor Suriname's grootste hobby ,,eten''
Wij waren met Melita en haar moeder Zus Jo (80 jaar, vreselijk kwiek en ontzettend gezellig en humoristisch)
De entree was 6 SRD, en Melita bestelde 3 kaartjes plus 1 kaartje 60+. Ik vond het een hele eer dat ik niet boven de 60 was ingeschat, maar dit was ook aan de orde voor Ria. Op onze opmerking dat wij ook tot de categorie oude knarren behoorde, werd er een korting aan ons gegeven van 50%. Zo, dat was op zijn Hollands weer 6 SRD verdient. Legimiteren zoals in Nederland was hier niet nodig
Net als alle beursen was het weer slenteren, slenteren en slenteren. Overal staan blijven, evt
proeven, niets kopen en weer doorlopen naar de volgende stand. De 80 jarige Zus Jo liep dapper mee. Haar interesse ging echter vooral uit naar een fles wijn. Welk merk wist ze niet zo gauw. Er was maar één stand met sterke drank, maar dat was de bedoeling niet. Konstant begon ze weer over DIE fles wijn. Wij probeerde te achterhalen hoe, wanneer en van wie zij de fles had gekregen. Het bleek een aantal jaren geleden te zijn, dat zij die fles had gekregen en gedronken. Met die wetenschap zijn we maar niet verder gaan zoeken
De inwendige mens gingen wij versterken bij een Javaans eet-tentje, we bestelde een paar loempia's (die waren koud), baccabana (gebakken bananen) die waren taai, pétjil met saté-saus), het eerste was heerlijk, maar de satésaus leek wel water en casave (die was goed). Al met al de maaltijd was niet naar ieders tevredenheid
Op weg naar huis herinnerde Zus Jo zich het merk van de wijn ,,Chanèt'', maar of het de goede was betwijfelden wij, zij herinnerde zich dat de wijn nl. zoet was
Het was toppie om dit eens mee te maken (zie de foto's)
O ja, vandaag was het vaak bewolkt, af en toe een spatje regen, maar zeer drukkend, dus we hebben heerlijk aan het zwembad rondgehangen en lekker geluierd bij de temperatuur van 30 graden
Weer een dag om
1 december 2011
Vandaag Rustdag
Vandaag was het weer bloedheet (31 graden), soms trok er een wolkje over, dus vooral op z'n Surinaams leven was ons protocol
Om 8.00 uur lagen wij al aan het zwembad, gingen na 25 /30 baantjes zwemmen en even languit een ontbijtje boven doen, daarna tot 13.00 uur liggen stoven
Even gedouched en op jacht naar een trofee welke Ria had ontdekt. Juist een tas. Na ruim anderhalf uur te hebben rondgebaggerd was zij nog niet geslaagd. Het beoogde object was niet te vinden, dus dit zal wel weer een vervolg hebben.
Terug op ons appartement een lekker Parbo-tje gedronken (Surinaams bier) en kregen daar gezelschap van Melita dus de tijd vloog voorbij
We werden weer geconfronteerd met een ongenode gast (een leguaantje), deze werd gestrikt en op een andere plaats weer losgelaten
Ria was onderhand aan het kokkerellen gegaan, en maakte iets nieuws. Bang Bang (vis) met een prutje met Bruine Bonen, dus BBB. Ook de ex-kok van Torrarica die wegens verbouwing zonder keuken was kreeg een portie aangeboden.
Dus weer een dag voorbij, we zitten al haast op 1/4 van onze vakantie
Tot morgen
2 december 2011
Sportief en Héél Gezellig
Vandaag was het prachtig weer, wel erg warm (31 graden) maar ook regelmatig bewolkt, heerlijk, dan kon je even bijkomen
Het sportieve gedeelte vandaag was niet alleen onze 30 baantjes zwemmen, maar wij hadden de moed (tot grote verbazing van alles wat Surinaams is) om ook nog naar de Supermarkt (aan de Grote Combeweg) te gaan lopen (5 km). Dat doet een verstandige Surinamer niet in die hitte, en dan nog beiden met een rugzak op ons nek. Maar ja, wij deden het wel
Teruggekomen even aan de bar van het zwembad stoom afgeblazen
's Avonds werden wij (alweer door Melita) opgehaald om naar een Kleding Contest te gaan. 10 Surinaamse dames hadden een Indiaanse Couture gecreeerd, en daar moest een winnaar uit voortkomen. Het geheel werd omlijst met diverse optredens en presentaties over het Indiaans gebruiken en folklore. Ik heb getracht om een paar foto's te maken, maar ik denk dat mijn camera aan zijn einde is.
Onder de aanwezige (o.a. ook de vrouw van president Bouterse) was ook de kapitein van ,,Redi Doti'', waar wij in januari waren geweest. Ik heb even met hem gesproken en hij herkende mij meteen. Voor de insiders het was Lesley
In de pause hadden wij (Melita, haar moeder, Ria en Ikke) het wel gezien. Dus wij hebben dus niet de winnaar gezien
Daar was een reden voor, want wij werden verwacht in het beste hotel/restaurant van Paramaribo ,,Torrarica''. Daar waren wij uitgenodig door Ronald (schoonzoon van een zuster -Virgil - van de moeder van Melita). Hij was even voor 3 dagen hier
Ook zijn familie en vrienden waren daar aanwezig, en hebben wij tot de late uurtjes gegeten (nee gesnoept) en gedronken
Gesloopt, maar voldaan zijn we weer onder onze klamboe gedoken
John, Melita en Ronald bedankt!
3 december 2011
Rustdag
Vandaag alleen maar geluierd, gelezen, geskyped en aan het zwembad gezeten en even wezen kijken naar een nieuw camera-tje. Gewenste type niet te vinden, rest duurder dan in Nld, en de garantie geld hier alleen maar in Zuid Amerika
Het was er een prachtige dag voor, iets minder heet (29 graden) en af en toe de zon achter de wolken
4 december 2011
Zwarte dag
De dag begon vandaag supper. Na de ochtend kwam Coen Dest (broer en vriend van mensen die wij uit Nederland kennen) op bezoek om een aantal leuke dingen met ons af te spreken. Wij zouden 5 december naar Matapika gaan, gevolgd door meedoen/kijken aan een kaaymannen-jacht. Woensdag, donderdag en vrijdag zouden wij naar Yau Yau gaan (een van de mooiste plekken waar je o.a. stroomversnellingen kan bewonderen
Na zijn vertrek gingen wij een loopje doen naar het Kekemda-resort om daar eens de boel te gaan bekijken. Wij hadden nl. in onze speurtocht naar onderdak ook deze appartementen in de picture gehad. De afstand viel mee, was ongeveer driekwartier lopen, maar na 40 minuten sloeg het noodlot toe. Ria lette op de omgeving om te kijken bij welk nummer wij waren en miste toen het zicht op een diepe kuil welke in de weg zat. Zij hoorde krak en kon niet meer voor of achteruit. Gelukkig was Kekemda vlag bij, en al strompelend kwamen wij daar aan.
Wij werden zeer goed opgevangen en Ria werd met een biertje in het ijs gezet. Zij kon gelukkig haar tenen wel bewegen, dus het leek niet gebroken, maar de pijn en de zwelling werden steeds erger. Een meneer (die ons bekend voorkwam, hij bleek nl. januari ook bij Joah Inn op bezoek bij zijn moeder te zijn geweest), bood ogenblikkelijk aan om ons naar het ziekenhuis te brengen. Om 15.30 uur waren wij bij de noodpost van het ziekenhuis en binnen een kwartier zouden wij worden geholpen. Nou dat kwartiertje werd 1 1/2 uur, maar de behandeling was zeer voorkomend. Het resultaat was zwachtel, pijnstiller (Naproxen), diagnose van ,,vermoedelijk niet gebroken'' en een bewijs voor het ziekenhuis voor een arts om een foto te laten maken, want je kan niet weten. Ze kan totaal haar voet niet belasten
Voor Ria geld de laatste weken ,,Als ze Mazzel roepen'', kan ze gewoon blijven zitten (letterlijk en figuurlijk)
Dus morgen 0m 07.00 op naar het Academische Ziekenhuis, want wie het eerst komt, wordt ook het eerste geholpen
Daarna alle bestelde trips proberen te annuleren en krukken versieren. Dus onze dag kan morgen niet meer stuk
